"Η νέα ταινία του Superman έχει δύο σκηνές μετά τους τίτλους τέλους. Η πρώτη δείχνει τον Superman και τον Krypto να κάθονται στο φεγγάρι, κοιτώντας προς τη Γη. Η δεύτερη είναι μια αστεία σκηνή μεταξύ του Superman και του Mister Terrific, που προσπαθούν να επιδιορθώσουν τη Metropolis μετά την καταστροφή της τρίτης πράξης. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις ή υπονοούμενα για νέους χαρακτήρες και μελλοντικές ταινίες. Ήμουν σίγουρος ότι τα μάτια του Darkseid θα άναβαν από την άλλη πλευρά μιας πύλης ενός παράλληλου σύμπαντος ή κάτι τέτοιο. Αντ' αυτού, δεν υπήρχε τίποτα. Είναι τέτοια ανακούφιση.
Μετά από δεκαετίες της Marvel να στήνει ένα όλο και πιο πολύπλοκο δίκτυο συνδέσεων μεταξύ ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, αντλώντας από τις απέραντες αποθήκες κομικ για να δημιουργήσει και να αφηγηθεί ιστορίες που είναι διασκεδαστικές από μόνες τους, αλλά και για να τροφοδοτούν αξιόπιστα τα έσοδα του box-office κάθε χρόνο, είναι ωραίο να καθίσει κανείς να δει μια ταινία κομικ που αγαπά απροκάλυπτα το αρχικό της υλικό και είναι πρόθυμη να το αξιοποιήσει χωρίς προφανή κρυφά κίνητρα. Ο Superman είναι γεμάτος αναφορές και βαθιές τομές από τη DC, αλλά με τρόπο που μοιάζει σαν να τις ανακαλύπτεις τυχαία, ψάχνοντας στα παλιά κουτιά παιχνιδιών του φίλου σου, παρά βλέποντάς τις να φτιάχνονται στη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου.
Για παράδειγμα, υπάρχει η "Justice Gang" που αποτελείται από τους Guy Gardner/Green Lantern, Kendra Saunders/Hawkgirl και Michael Holt/Mister Terrific. Η δυνατή αλλά αδέξια, αλλά τελικά καλοπροαίρετη συμπεριφορά τους είναι ένα γνώριμο μοτίβο στις ταινίες του Gunn. Είναι ουσιαστικά οι Diet Pepsi Φύλακες του Γαλαξία, αλλά τίποτα στον Superman δεν χάνει χρόνο προσπαθώντας να θέσει τις βάσεις για ένα πιθανό spin-off. Εξυπηρετούν σαφείς ρόλους στην πλοκή, έχουν τις δικές τους μικρές καμπύλες χαρακτήρων μέσα στην ταινία, αλλά κυρίως κρατούνται στο περιθώριο. Η μία εξαίρεση είναι ο Mister Terrific, που τελικά γίνεται ένας από τους άξονες της ταινίας. Ακόμη και τότε, τίποτα στον Superman δεν σπέρνει την απειλή ενός spin-off.
Σε κανένα σημείο δεν αισθάνεσαι ότι ο ηθοποιός Edi Gathegi "δοκιμάζεται" για μια ανεξάρτητη ταινία, παρόλο που αποδίδει εξαιρετικά κάθε ατάκα, ακόμα και μερικές πραγματικά κακές, και έχει την καλύτερη σκηνή δράσης στον Superman. Νιώθεις όπως χρησιμοποιούνταν πάντα οι βοηθητικοί χαρακτήρες στις σειρές κινουμένων σχεδίων της DC, το μόνο επιτυχημένο απομεινάρι ενός DCU που κατάφερε ποτέ η Warner Bros. Τα επεισόδια των σειρών κινουμένων σχεδίων Batman, Superman και Justice League ήταν σφιχτά 22 λεπτά το καθένα, σχεδιασμένα να εμφανίζονται στην τηλεόραση χωρίς σειρά οποιοδήποτε απόγευμα ή πρωί Σαββάτου. Οι ιστορίες ποτέ δεν κατασκευάστηκαν ως αφετηρίες για νέους επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες με την ελπίδα να ξεκινήσουν, για παράδειγμα, μια ξεχωριστή σειρά Aquaman. Αντίθετα, σε ενθάρρυναν να απολαύσεις όποιον εμφανιζόταν γιατί ίσως να μην τους ξαναδείς, εκτός από σκηνικό στο φόντο.
Ο Superman δεν είναι εντελώς ελεύθερος από το βιομηχανικό σύμπλεγμα μάρκετινγκ των υπερηρώων που σειρές όπως το The Boys έχουν επιτυχώς κοροϊδέψει για χρόνια. Υπάρχει μια σύντομη εμφάνιση του Peacemaker, αν και είναι σύντομη και απλώς για γέλια. Και βλέπουμε τη Supergirl να εμφανίζεται κάποια στιγμή μετά από διασκέδαση εκτός πλανήτη. Ακόμη και αυτή η υπόνοια για την επερχόμενη ταινία του 2026 είναι γευστικά περιορισμένη και δεν σαμποτάρει την πραγματική ιστορία που όλοι εμφανίζονται για να δουν. Εξηγεί τον ρόλο του Krypto στον Superman, τοποθετώντας ένα ωραίο, εύκολα αγνοούμενο φιόγκο σε αυτό που είναι αλλιώς το πιο γοητευτικό μέρος της ταινίας. Αυτό που η ταινία δεν μας φορτώνει είναι σκηνές που απορρίπτονται όπου χαρακτήρες που δεν γνωρίζουμε ή δεν μας ενδιαφέρουν μουρμουρίζουν πράγματα όπως "Daggett Industries" για να βοηθήσουν να "θέσουν τα θεμέλια" για μια ταινία Clayface. Αυτή η ταινία, που θα έρθει του χρόνου, θα πρέπει να βασιστεί στα δικά της προσόντα αντί να καβαλήσει τη φήμη ενός μεγαλύτερου DCU για να πετύχει πάνω από το μέσο όρο επιτυχία στο box office.
"Πιστεύω ότι ο λόγος που η κινηματογραφική βιομηχανία πεθαίνει δεν είναι επειδή οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν ταινίες," είπε ο Gunn στο Rolling Stone τον περασμένο μήνα. "Δεν είναι επειδή οι οθόνες στο σπίτι γίνονται τόσο καλές. Ο νούμερο ένα λόγος είναι επειδή οι άνθρωποι κάνουν ταινίες χωρίς ένα ολοκληρωμένο σενάριο." Μπορείτε να δείτε τη διαφορά στον Superman, μια ταινία που δεν είναι επιβαρυμένη με αναθεωρήσεις, επαναληπτικές λήψεις και ανακατατάξεις ταλέντων της Marvel. Υπάρχει επειδή το να βλέπεις έναν καλοκάγαθο άνθρωπο να προστατεύει ανθρώπους από τέρατα και εταιρικούς μεγαλομανείς είναι διασκεδαστικό και ωραίο και διασκεδαστικό να το βλέπεις. Όχι επειδή μπορεί να δημιουργήσει άλλες μισή ντουζίνα franchises κόμικς δισεκατομμυρίων δολαρίων."
