Ο Γαλαξίας μας είναι γεμάτος με μια τεράστια ποικιλία πλανητών: γίγαντες που θολώνουν τη γραμμή μεταξύ πλανήτη και αποτυχία καφέ αστέρων νάνων, μικροσκοπικούς κόσμους παρόμοιους σε μέγεθος με το φεγγάρι της Γης, πλανήτες που περνούν 100 χιλιάδες χρόνια σε τροχιά γύρω από ήλιους τους ή περιστρέφονται μέσα σε λίγες ώρες. Παγωμένους κόσμους και πλανήτες που περιβάλλονται από πολλούς ήλιους ή στροβιλίζονται από pulsar.
Οι επιστήμονες τους βρήκανε βλέποντας τα αστέρια που κλυδωνίζεται, την αλλαγή της βαρύτητας, την διαφορά στο χρώμα ή την ελάχιστη διαφορά στη φωτεινότητα. (Αυτή η τελευταία στρατηγική έχει χρησιμοποιηθεί από τον πιο παραγωγικό κυνηγό πλανητών όλων των εποχών, το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, Kepler.) Και κάποιος πρέπει να παρακολουθεί όλα αυτά.
Ο Rachel Akeson, αναπληρωτής διευθυντής του NASA Exoplanet Science Institute, Rachel Akeson, ηγείτε στην space agency’s Exoplanet Archive, η οποία είναι επιφορτισμένη με την καταλογογράφηση της ολοένα αυξανόμενης ορδής των πλανητών που είναι γνωστό ότι υπάρχουν έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
“Το 2011, υπήρχαν περίπου 700 [επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες]. Τώρα είμαστε στους πάνω από 3.400,” είπε ο Akeson στο Space.com. «Στα επόμενα πέντε χρόνια, πρόκειται να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες.”
Αυτοί οι πρόσφατα εντοπισμένοι εξωπλανήτες θα έρθουν με την προσφορά των διαφόρων διαστημικών παρατηρητήριων που λειτουργούν σήμερα ή θα έρθουν online σύντομα. Για παράδειγμα, η αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος Gaia έχει μετρήσει με ακρίβεια τις τοποθεσίες 1 δισ. Γαλαξιακών άστρων , και το έργο θα επιτρέψει στους αστρονόμους να παρατηρήσουν τις κινήσεις που προκαλούνται από την έλξη των πολλών σε τροχιά πλανητών.
Και η NASA’s Transiting Exoplanet Survey Satellite (TESS) έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει το 2018 για να αναζητήσει πλανήτες σε όλο τον ουρανό κυκλώνοντας άστρα σχετικά κοντά στον ήλιο, χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο όπως ο Kepler.
Το αρχείο της NASA’s Exoplanet θα τους φιλοξενήσει όλους. Η βάση δεδομένων, η οποία έγινε δημόσια προσβάσιμη το 2011, επιτρέπει στους ερευνητές και τους enthusiasts να κατανοούν τη διανομή και τις ιδιότητες των πλανητών που βρέθηκαν μέχρι σήμερα όπως έρχονται , καθώς και στοιχεία για τα άστρα που βρίσκονται σε τροχιά καθώς και “υποψήφιους” πλανήτες που δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί . Το αρχείο αναπαράγει επίσης γραφικές παραστάσεις από τις πιο πρόσφατες πληροφορίες για να δείξει τις τάσεις των εξωπλανητών.
Αυτή τη στιγμή, ένα μεγάλο μέρος του αρχείου NASA’s Exoplanet παίρνει το σχήμα ενός μεγάλου διαδραστικού πίνακα από επιβεβαιωμένους πλανήτες , οι οποίοι έχουν ελεγχθεί και διπλοτσεκαριστεί από τους συγγραφείς για να βεβαιωθείτε ότι δεν είστε χαμένοι στα δεδομένα. Οι περισσότεροι από τους πλανήτες δεν είναι άμεσα απεικονισμένοι αλλά ανιχνεύονται με τις επιπτώσεις τους στα μητρικά τους άστρα, και οι επιβεβαιώσεις μπορούν να προέλθουν από την παρατήρηση με διάφορες μεθόδους ή από ένα ισχυρό πρότυπο από “transits” δια μέσου όλων των άστρων τους.
Το αρχείο διαθέτει επίσης και δεδομένα για την καμπύλη του φωτός των άστρων όταν είναι διαθέσιμο, δείχνοντας την φωτεινότητα και την μείωση της έντασης τους, καθώς και τα δεδομένα του Kepler που δεν έχουν επιβεβαιωθεί ως αποτύπωμα ενός πλανήτη. Επίσης, διατηρεί μια λίστα από false positives, καθώς η λίστα είναι πάντα σε ροή, οι προσθήκες και οι αλλαγές στο status εκτελουνται συνεχώς.
«Τα πράγματα μπορούν να μπουν και στη συνέχεια να βγουν έξω,” δήλωσε ο Akeson. «Και νομίζω ότι σε μία περίπτωση, κάτι πήγε μέσα, βγήκε έξω και ξαναμπήκε μέσα. Υπάρχουν σε αυτή την σειρά έγγραφα στη βιβλιογραφία. – Βασικά δύο groups διαφωνούν μεταξύ τους μέσω των εγγράφων – εάν ή όχι αυτό είναι αποτύπωμα πλανήτη σε σχέση με ένα άλλο είδος αποτυπώματος».
Τα δεδομένα ενός εξοπλανήτη επίσημα προστίθενται μόνο μία φορά όπως φαίνεται σε ανεξάρτητες και διασταυρωμένες δημοσιεύσεις.
Καθώς όλο και περισσότεροι πλανήτες βρίσκονται, οι ερευνητές μπορούν να χρησιμοποιήσουν το αρχείο για να αρχίσουν να καταλαβαίνουν τη συνολική κατανομή του γαλαξία των πλανητών. Διαφορετικές μέθοδοι ανίχνευσης βρίσκουν διαφορετικά είδη πλανητών. Για παράδειγμα, οι μετρήσεις διέλευσης από τον Kepler ή τον TESS είναι πιο πιθανό να βρουν πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά πιο κοντά στα άστρα τους, και η Gaia θα πρέπει γενικά να βρει πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά πιο μακριά από τα άστρα τους, είπε Akeson. Με τη σημερινή τεχνολογία, συστήματα όπως η Γη θα εξακολουθει να είναι δύσκολο να βρεθούν, και έτσι οι ερευνητές δεν ξέρουν πόσο συχνά είναι.
«Δεν έχουμε κανένα σύστημα που να μοιάζει με το ηλιακό μας σύστημα ακόμα, όπου να έχει αυτους τους μικρούς, βραχώδεις πλανήτες στο εσωτερικό τους και στη συνέχεια αρκετους γίγαντες αερίου στο εξωτερικό τους», δήλωσε ο Akeson. «Αυτή τη στιγμή, φτάνουμε στο σημείο όπου αρχίζουμε να βλέπουμε πράγματα που είναι πραγματικά με την αναλογία του Δία, αλλά με την αναλογία της Γης είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν ακόμα.”
Στην πορεία αργότερα , μια διεξοδική έρευνα θα μπορούσε να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς τα πλανητικά συστήματα εξελίσσονται και γιατί το ηλιακό μας σύστημα είναι έτσι όπως είναι, αντί να διαθέτει έναν μίνι-Ποσειδώνα και μία σούπερ-Γη πλανήτες, όπως οι ερευνητές έχουν βρει σε άλλα αστρικά συστήματα
Δεδομένου ότι οι επιστήμονες συνεχίζουν να ανακαλύπτουν εξωπλανήτες, ο κατάλογος θα συνεχίσει να αυξάνεται. Οι ερευνητές του αρχείου μιλάνε με groups χρηστών για να καθορίσουν με τον πιο χρήσιμο τρόπο για να εμφανίσουν τις πληροφορίες, και με την καλή έννοια λογομαχούν και επαληθεύουν τα νέα ευρήματα των πλανητών, είπε Akeson.
“Θα πρέπει να συμβαδίσουμε», είπε.
